Το Θέατρο Σκιών στην Ελλάδα εισήχθη περί το 1841 από την γειτονική Τουρκία. Ο πρώτος γνωστός καραγκιοζοπαίχτης στην Ελλάδα ήταν ο Μπαρμπαγιάννης Βραχάλης. Την σκυτάλη αμέσως μετά πήρε ο καραγκιοζοπαίχτης Δημήτριος Σαρδούνης, γνωστός και ως «Μίμαρος», ο οποίος παίρνει και τα εύσημα για την “ελληνοποίηση” του χαρακτήρα του Καραγκιόζη το 1891.

    
     Αμέσως μετά ο Καραγκιόζης έγινε γνωστός στο ευρύ, ελληνικό κοινό από λιμάνι σε λιμάνι, σαν μια εικόνα αντιπροσωπευτική τόσο του απλού τρόπου ζωής, όσο και του απλού λαού.

    
     Οι αρχικοί χαρακτήρες του Θεάτρου Σκιών με τους οποίους άρχισε τις παραστάσεις ο Βραχάλης ήταν λιγοστοί. Ο αριθμός τους όμως αυξήθηκε σημαντικά με το πέρασμα των χρόνων, καθώς πασίγνωστοι, επαγγελματίες καραγκιοζοπαίχτες εισήγαγαν, καθένας, τους δικούς του χαρακτήρες, τους οποίους αποκαλούσαν «φιγούρες». Κάποιοι χαρακτήρες μάλιστα, όπως αυτοί που δημιούργησε ο Μίμαρος, έγιναν τελικά αναπόσπαστο κομμάτι του παραδοσιακού σετ φιγούρων και χρησιμοποιούνται εκτενώς μέχρι και σήμερα.

 

     Στην Ελλάδα δεν υπάρχει επίσημα αναγνωρισμένη σχολή καραγκιοζοπαιχτών, μολονότι κάποιοι καραγκιοζοπαίχτες φιλοδοξούν να δημιουργήσουν τη λεγόμενη εθνική σχολή του καραγκιόζη. Το θέατρο Σκιών και ο Καραγκιόζης είναι προφορική παράδοση και η μαθητεία της θυμίζει πολύ την ψαλτική. Όπως ένας καλός ψάλτης έχει δίπλα του βοηθούς, οι οποίοι μετά από χρόνια γίνονται ψάλτες, έτσι συμβαίνει και στον Καραγκιόζη.